Wystawy współpracy między instytucjami zwykle są nudne i nie wzbudzają większego zainteresowania publiczności. Takie jest nasze doświadczenie. Tymczasem zostaliśmy zaproszeni do zrealizowania takiej wystawy w ramach współpracy Muzealniczych Studiów Kuratorskich z Podyplomowymi studiami artystycznymi w Gandawie (Hoger Instituut voor Schone Kunsten).
Miejscem wystawy jest Pawilon Wyspiańskiego. Przestrzeń trudna, o skomplikowanych znaczeniach i przystosowana do pełnienia kilku różnych funkcji. Obok punktu informacyjnego i przestrzeni konferencyjnej jest też przestrzenią wystawienniczą. To było nam dane i stanowiło punkty niezmienne w spirali faktów, zdarzeń i relacji które nastąpiły.
Kwestie współpracy między instytucjami, różnicy w rozumieniu funkcji szkolnictwa (tak artystycznego jak i kuratorskiego), problemy przestrzeni wystawienniczej, istotności lub nieistotności tej wystawy w karierach młodych artystów stały się tematami dominującymi w dyskusjach dotyczących tego przedsięwzięcia. W końcu zadaliśmy sobie pytanie, czy sztuka jest w ogóle potrzebna, aby tego rodzaju projekt zakończył się sukcesem w rozumieniu wszystkich stron zaangażowanych w realizację tego projektu.
W rezultacie w ostatniej chwili zmieniliśmy koncept zupełnie, doprowadzając większość z uczestników tego wydarzenia co najmniej do konsternacji. Sprowokowaliśmy Hitchcockowską sytuację w której zaczyna się od trzęsienia ziemi, a potem napięcie tylko rośnie. Wystawa zatem w klasycznym rozumieniu tego słowa nie odbędzie się, choć serię wydarzeń, których miejscem stanie się Pawilon Wyspiańskiego nadal chcielibyśmy określić tym mianem.
Strona wizualna tego projektu ograniczy się jedynie do dwóch list z nazwiskami artystów i absolwentów studiów kuratorskich zaangażowanych w projekt, wydrukowanych na papierze firmowym obydwu instytucji. Pomysł zapewne dość przewrotny, choć przewrotność tego projektu w tym miejscu się zaczyna, ale się nie kończy. Jego celem jest zbadanie najważniejszych problemów czy dylematów przed jakimi postawione zostały wszystkie podmioty tego zdarzenia, a zatem artyści, biorące udział we współpracy instytucje, publiczność oraz kuratorzy.
Pragniemy aby projekt ten z jednej strony stał się prezentacją działalności obydwu zaangażowanych instytucji poprzez indywidualne prezentacje absolwentów studiów kuratorskich oraz artystów Hisk, z drugiej zaś aby stał się dyskusją nad problemami wynikającymi bezpośrednio z organizowanej przez nas wystawy (panele dyskusyjne dotyczące problematyczności wystaw opartych na współpracy instytucji, roli szkolnictwa artystycznego, miejsca młodych artystów w skomplikowanych strukturach świata sztuki, metod i kierunków budowania karier młodych artystów, sytuacji artysty pozbawionego swojego podstawowego medium komunikacji, problemu kolekcjonowania prac młodych artystów, kwestii znaczenia przestrzeni wystawienniczej czy wreszcie granic uprzedmiotowienia sztuki).
Projekt CREDITS/CZOŁÓWKA jest zatem konfrontacją artystów z kuratorami, kuratorów z instytucjami oraz każdej ze stron z publicznością. Jego celem jest ukazanie dynamiki sił, które napędzają mechanizmy życia artystycznego, zwykle podawany publiczności w postaci gotowego produktu zwanego wystawą.
------------------------------------------------------------------------------
Exhibitions structured upon the collaboration or cooperation between institutions are usually perceived as boring, not awakening any significant public interest. This has been our experience. In the past year, we were invited to realize just such an exhibition in the guise of cooperation between the
Curatorial Studies Program in Cracow and the post-graduate fine art academy in Ghent, the
HISK (
Hoger Instituut voor Schone Kunsten).
The site of the present exhibition, the Wyspianski Pavilion in Cracow, is a difficult space, of complex meaning and serving several diverse functions. Among a city information point, offices, and a conference room, is an exhibition space. This space is what was given to us and what was presented as an one of several immutable aspects of the project amidst a spiral of facts, events and exchanges which took place over the course of planning and preparation.
Issues concerning inter-institutional cooperation, differences regarding the role and function of education (equally artistic as curatorial), problems of the exhibition space, the significance, or insignificance, of the present exhibition in the careers of the young artists involved – all became the topics that dominated the discussions concerning our undertaking. Finally, we asked ourselves the question: Is art – or rather, “the” art – at all necessary for such a project to be called a success and understood by all the participating sides – institutional and individual – as such?
As a result of our thoughts on the matter, we completely transformed the concept for the exhibition in the final moments indicated by the project deadlines. This was a maneuver that lead most of the project’s participates to a state of consternation at the very least. We soon provoked a Hitchcock-esque situation that began with an earthquake after which tensions only escalated. An exhibition – in the classic sense of the word – will not take place; however, we would still like to define the series of events that will be held in the Pavilion with just such a word. The visual side of this project will be limited to only two lists of names, those of the artists and curators involved, printed respectively on the stationary of each institution.
An idea capricious enough, yet while the project begins in this notion, it does not end at the level of a prank. The aim here is an examination of the most crucial problems and dilemmas presented over the process of our work, those facing the artists and the public – their expectations and our assumptions.
We hope that this project will, on the one hand, become a presentation of the activities of both institutions through presentations by former students of the curatorial studies program as well as artists of the HISK, and, on the other, that it will become a discussion surrounding the problems resulting directly from the organization of this project by us, its curators. Hence panel discussions concerning: the problematic of exhibitions founded on inter-institutional cooperation, the role of the academy in the education of artists, the place of young artists in the complicated structure of the contemporary art world, the methods and paths of career-building for young artists, the situation when artists are denied the ability to insert the fundamental (i.e., visual) medium of their communication, the problems involved in collecting young artists' works, the questions relating to the exhibition space and last, but not least, the limits of materiality of art on display.
The exhibition, CREDITS/CZOŁÓWKA, is thus a confrontation of artists with curators, curators with institutions, as well as of each side with the public. In the process, we hope to reveal some of the dynamics of power that propel the mechanisms of contemporary artistic life, usually presented to the public in a ready product, so-called the “exhibition”.
